معنی رخت بربستن در لغت نامه دهخدا

کنایه از سفر کردن باشد. (برهان) (از لغت محلی شوشتر نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف) :، چنین گفت با شاه گویا درخت، که کوتاه شد روز بربند رخت.، فردوسی.، فروجست رستم ببوسید تخت، بسیج گذر کرد و بربست رخت.، فردوسی.، ز تیغ وسلاح و ز تاج و ز تخت، بر ایران کشیدند و بربست رخت.، فردوسی.، وانگهی گویی که از شاه جهان شاکر نیم، گر نه نیک آید از این شه رخت رو بربند هین.، منوچهری.، چون فرودآمد به جایی راستی، رخت بربندد از آنجا افتعال.، ناصرخسرو.، کنون بیش است ترس من که روی از من بگردانی، مرا ضایع فرومانی و ناگه رخت بربندی.، حسین بن علی اصم کاتب.، امیر نصر رخت بربست و بر مرکب نشست تا زیارت پدر نماید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 454).، خبر دادند کاکنون مدتی هست، کز این قصر آن نگارین رخت بربست.، نظامی.، راحت ز مزاج رخت بربست، قرابۀ اعتدال بشکست.، نظامی.، پیر آن در سفته بر کمر بست، زآن در نسفته رخت بربست.، نظامی.، ملک چون رخت از این بتخانه بربست، گرفت آن پند را یک سال در دست.، نظامی.، وز آنجا رخت بربستند حالی، ز گلها سبزه را کردند خالی.، نظامی.، ترکانه ز خانه رخت بربست، در کوچگه رحیل بنشست.، نظامی.، بلی به نیت آن تا چو رخت بربندم، بجای من دگری همچنین بیاساید.، سعدی.، دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت، رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم.، حافظ.، رخت بربستیم و دل برداشتیم، صحبت دیرینه را بگذاشتیم.، ؟، - رخت سفر بربستن، مهیا و عازم سفر شدن. (یادداشت مؤلف). آمادۀ سفر گشتن. آراستن سفر را: در معبر کشتی نشسته و رخت سفر بربسته. (گلستان).،، زایل گشتن. رفتن. از دست رفتن:، صبرم شد و عقل رخت بربست، دریاب وگرنه رفتم از دست.، نظامی.،، کنایه از مردن باشد. (برهان) :، چو گشتاسب را داد لهراسب تخت، فرودآمد از تخت و بربست رخت.، دقیقی.، که رفتن بیارای و بربند رخت، بمان دیگری را مر این تاج و تخت.، فردوسی.، سکندر چو بربست از این خانه رخت، زدندش به بالای این خیمه تخت.، نظامی.، چو رخت از مملکت بربست خواهی، گدایی بهتر است از پادشاهی.، (گلستان).، - رخت جان بربستن، آمادۀ مرگ شدن. مهیای رحلت گشتن. سفر آخرت راست کردن. مردن:، رخت جان بربند خاقانی از آنک، دل در غمخانه بگشاده ست باز.، خاقانی

معنی رخت بربستن در فرهنگ فارسی معین

آماده سفر شدن، مردن، درگذشتن

معنی رخت بربستن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

درگذشتن، رحلت کردن، فوت کردن، مردن، متضاد: متولدشدن

معنی رخت بربستن - جستجوی لغت در جدول جو

رخت بربستن

فرهنگ فارسی عمید

رخت بربستن

لغت نامه دهخدا

رخت بربستن

فرهنگ فارسی معین

رخت بربستن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

رخت بستن

کنایه از لوازم سفر را گرد آوردن و به هم بستن، آمادۀ سفر شدن، سفر کردن
مردن، رخت بربستن

فرهنگ فارسی عمید

راه بربستن

(تَ کَ دَ)

مسدود کردن راه. بستن راه. مقابل راه گشودن، بمجاز اجازه ندادن به کسی که در آید. اذن دخول ندادن که وارد شود:
همه مهتران پیش مهتر شدند
ز هر گونه ای داستانها زدند
بدان تا چه شد نامور شاه را
که بربست بر کهتران راه را.
فردوسی.
- بربستن راه، مسدود کردن راه. بند آوردن آن. مقابل گشادن راه.
- ، بسته شدن راه. مسدودن گردیدن راه:
ز بس کشته اندر میان سپاه
بماندند بر جای و بربست راه.
فردوسی.
و رجوع به راه بستن شود

لغت نامه دهخدا

دست بربستن

(پَ / پِ تَ)

دست بستن. مغلول کردن:
یکی راعسس دست بربسته بود
همه شب پریشان و دلخسته بود
برو شکر یزدان کن ای تنگدست
که دستت عسس تنگ بر هم نبست.
سعدی.
و رجوع به دست شود.
- دست کسی را بربستن، دست اورا کوتاه کردن. او را از دخالت در امری یا چیزی بازداشتن: پس از این کار یعقوب بن داود... بزرگ گشت پیش مهدی و دست وزیر ابوعبداﷲ بربست. (مجمل التواریخ و القصص). پس جعفر وزیر گشت و دست همه بربست و جان جمله بدست و قلم و فرمان برامکه اندر بود. (مجمل التواریخ و القصص)

لغت نامه دهخدا

رخت بستن

(تَ دَ)

تهیۀ سفر کردن، سفر کردن. (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام) (غیاث اللغات). کنایه از سفر کردن است. (از برهان) (آنندراج) :
سپارم ترا پادشاهی و تخت
چو بهتر شوی ما ببندیم رخت.
فردوسی.
اختران پیش گرز گاوسرش
رخت بر گاو آسمان بستند.
خاقانی.
گهی گفت ای قدح شب رخت بندد
تو بگری تلخ تا شیرین بخندد.
نظامی.
برون رفت و زآن گنجدان رخت بست
بدان گنج و گوهر نیالود دست.
نظامی.
دلا منشین که یاران برنشستند
بنه بربند کایشان رخت بستند.
نظامی.
به اندیشۀ کوچ می بست رخت.
نظامی.
خنک هوشیاران فرخنده بخت
که پیش از دهل زن ببندند رخت.
(بوستان).
وز آنجا کرد عزم رخت بستن
که دانش نیست بیحرمت نشستن.
سعدی.
نه فراغت نشستن نه شکیب رخت بستن
نه مقام ایستادن نه گریزگاه دارم.
سعدی.
نه آسایش در آن گلزار ماند
کز او گل رخت بندد خار ماند.
جامی.
دوست گفتم ز گفت خود خجلم
دوستی رخت بست از تهران.
ملک الشعراء بهار.
- رخت سفر بستن، آمادۀ سفر شدن. مهیای کوچ گردیدن. ساز سفر آراستن. آمادۀ رحلت گشتن: گروهی مردمان را دید هر یکی را به قراضه ای در معبر نشسته و رخت سفر بسته. (گلستان).
کاروان رخت سفر بست و از آن می ترسم
که کنم گریه و سیلاب برد محمل را.
؟
، مردن. (ناظم الاطباء). کنایه از مردن. (لغت محلی شوشتر). کنایه از سفر کردن آخرت. (از برهان) :
چه با رنج باشی چه با تاج و تخت
ببایدت بستن بفرجام رخت.
فردوسی.
چه با گنج و تخت و چه با رنج سخت
ببندیم هر گونه ناچار رخت.
فردوسی.
سیاهی بپوشید و در غم نشست
چو وقت آمد او نیز هم رخت بست.
نظامی.
- رخت کسی را بر تخته (تابوت) بستن، کشتن. (یادداشت مؤلف) :
بدو گفت کای ترک برگشته بخت
همین دم ببندمت بر تخته رخت.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

رخت بر بستن

کنایه از سفر کردن باشد

فرهنگ لغت هوشیار

رخت بستن

گرد آوردن و بستن لوازم سفر، سفر کردن

فرهنگ لغت هوشیار

رخت بستن

سفررفتن، عزیمت کردن، مسافرت کردن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی رخت بربستن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما